Ata Whenua en Piopiotahi

The land of the shadows, 1000 m hoge pieken die door de wolkenflarden en regenbuien zichtbaar zijn.... We weten nu wel waarom maori het Fiordland National Park Ata Whenua noemen. We zijn er ook letterlijk weggeregend, niet zo gek aangezien er 10 m per jaar valt. Een ruime week hier was zeker de moeite waard. Het eerste stukje van de Kepler track gelopen en op 1200 m in de hut geslapen met prachtig weer. Naar Milford Sound (piopiotahi) zijn we zowel gereden over een geweldig mooie weg met 1000-en watervallen en over de wereldbekende Milford Track naartoe gelopen. Tijdens de track was het weer wonderbaarlijk goed, en we hadden geweldig uitzicht vanaf de MacKinnon Pass. We hebben onderweg leuke vogels gezien (Kaka-pappegaaien, Whio) en veel sandflies. En de geweldige brutale kea, de enige alpiene pappegaai die van alle toeristen eten probeert te stelen... en daar erg goed in is!
Hierna zijn we naar de oostkust gereden, en hebben op het Otago penninsula yellow-eyed penguins, fur seals, albatrossen en sea lions gezien. De yellow-eyed kwamen op een paar meter van ons vandaan de zee uit, naar hun nesten (zie filmpje). Ten noorden hiervan, in Oamaru, hebben we ook nog 180 (!) Little Blue Penguins gezien in hun kolonie. Ze kwamen in groepjes aan land, waarna ze naar hun nesten gingen, en bijna over voeten van mensen liepen.
Nu zitten we in Christchurch, dingen doen als jullie vertellen wat we hebben gedaan en overmorgen verder vliegen naar Thailand. Nieuwe foto's komen er ook aan!